যৌৱন—পাপ নে পূণ্য
(এই কাহিনীটো মোৰ নিজৰ নহয় কিন্তু এইটো এটা সঁচা কাহিনী। মই কলেজত পঢ়ি থাকোতে মোৰ লগৰ এজনীৰ কাহিনী এয়া। তাইক আমি এই কাহানীত নেহা বুলিয়ে সম্বাধন কৰিম। তায়ে এই কাহিনীৰ নায়ীকা। যৌৱনৰ প্ৰাক মূহুৰ্ত বিলাকত তাই বৰ অদ্ভুদ যৌনাভিষাৰৰ চিকাৰ হৈছিল। তাইৰ অদ্ভুত চখ আৰু যৌনাভিষাৰৰ কথা এবাৰ তাই লগৰ হিচাপে আমাক কৈছিল। সেই কথাবিলাককে কাহিনী আকাৰত লিখিবলৈ চেষ্টা কৰিছো। বৰ্তমান তাইৰ লগত মোৰ কোনো ধৰণৰ যোগাযোগ নাই। যদি তাই এই কাহিনী কেনেবাকৈ পঢ়িবলৈ পাই তেন্তে তাইলৈ অনুৰোধ যাতে মোক মেইল কৰে।)
- আহ… আহহ… আহ.. চুপি দিয়া দেহা..। আহহহ… আৰু চুপা.. চাও মই গাখিৰটো আৰু ভৰাই দিওঁ তোমাৰ মুখত…। আআআহহহহ দেহা চুপা তেনেকৈ… আহহ… বহুত ভাল লাগিছে অ….। মাৰ গাখিৰ চুপাৰ দৰে চুপা কলিজা….। পেহীৰ দুদু খাই ভাল লাগিছে নে দেহা.. সদায় এনেকৈ খাবা দেই পেহীৰ দুদু..। আহহহ… দেহা আৰু চুপি দিয়া না কলিজাটো মোৰ…..।
দেহাই নেহাৰ ডাঙৰ ডাঙৰ পিয়াহৰ উপৰত থকা কলা নিপ্পল কেইটা চুপি থাকিল..। কেতিয়াবা যদি বাওঁ ফালৰ পিয়াহটোৰ ওপৰত থকা নিপ্পলটো আকৌ কেতিয়াবা সোঁ ফালে পিয়াহৰ ওপৰত থকা নিপ্পলটো..। সি কি হৈছে একো বুজি পোৱা নাছিল..। মাত্ৰ তাৰ নেহা পেহীয়ে তাক মাকৰ দৰে দুদু গিতা চুপিবলৈ দিছে.. আৰু সি পেহীয়েকৰ উচৰতো মাকৰ দৰে পিয়াহ থকা বাবে ফুৰ্টি পাই আপোন মনে তাইৰ ডাঙৰ-ডাঙৰ দুদু কেইটাৰ আগত থকা নিপ্পলগিতা চুপি আছে..।
মাত্ৰ তিনি বছৰ হৈছে দেহাৰ.. যোৱা ছমাহৰ আগৰ পৰা হে সি মাকৰ গাখীৰ খাবলৈ এৰিছে মানে আহৈ বছৰ বয়সৰলৈকে সি মাকৰ গাখীৰ খায়ে আছিল। এনেও সি মাকৰ গাখীৰ খাবলৈ বিছাৰি থাকে..। কিন্তু মাকে নিদিয়ে..। সেই বাবে আজি সি নেহাৰ দুদু কেইটা পাই মনত বৰ আনন্দ পালে..। নেহাহঁতৰ ঘৰৰ কাষৰ ৰূপা বৌ আৰু পলাশ দাৰ লৰা দেহা…। দেহা বুলি আচলতে তাক মৰমত ঘৰত মাতে…। পলাশদাৰ আছল ঘৰ উজনিৰ ফালে..। কৰ্মসূত্ৰে এই নগৰীৰ বাসিন্দা। বাইলেণ্ডটোৰ প্ৰথম ঘৰেটাৱে নেহাহঁতৰ। ঘৰত মাক দেউতাক ককায়েক আৰু নেহা। নেহাৰ ককায়েক বাঙ্গালোৰত চাকিৰ কৰে। গতিকে, ঘৰত মাক দেউতাকৰ লগত নেহাহে থাকে। সিহঁতৰ ঘৰটো পাৰ হৈ যাদৱ শইকীয়াৰ ঘৰ। শইকীয়া পেছাত উকিল। সেই শইকীয়াহঁতৰ ঘৰতে পলাশদা, বৌ আৰু দেহা হঁতৰ সৰু পৰিয়ালটো ভাড়াত থাকে। যাদৱ শইকীয়াহঁতৰ কম্পাউন্দটো যথেষ্ট আহল-বহল..। কেইবাটোও ভাড়া ঘৰ আছে। পলাশদাৰ সৰু পৰিয়ালেটোৱে শইকীয়াহঁতৰ ঘৰলৈ অহা প্ৰায় ডেৰ বছৰ মানেই হল। দেহাৰ বয়স তেতিয়া দেড় বছৰ। মুখত দুটা-এটা কথা ফুটিছে..। থুনুক-থানাককৈ খোজ কাঢ়িছে..। মাকৰ হাতখনত ধৰি প্ৰায়ে আবলি সি বাইলেণ্ডটোত খোজ কাঢ়ে। তেনেকুৱা এটা আবেলিতে দেহাৰ নেহাৰ লগত চিনাকি।
বসন্ত কালৰ এটা ধুনীয়া আবেলি। অসমৰ গছে-বনে, ফুলে-পাতে সকলোতে বসন্ত আগমনৰ চিন স্পষ্টৈ হৈ উঠিছিল। গছত ন-কুঁহিপাত উলাইছে। কুলি-কেটেকী চৰাইৰ মাত মাজে মাজে ভাঁহি আহে। অঞ্চটোৰ দেকা সকলে যোৱা বছৰৰ পৰা এটি বিহু দল উলিয়াইছে। যদিও নগৰখনৰ এই অঞ্চলটো মূল চহৰৰ পৰা অলপ আঁতৰত। সেইবাবে চহৰৰ ভিৰ-ভাৰ অথবা চহৰৰ কোলাহল বিলাক বহুত কম। ঠাইকণ অলপ পাহৰীয়া, গছে-বনে ভৰি আছে। এতিয়াও নগৰৰ কৃতমতাই ইয়াত বৰ বেছি প্ৰভাৱ পেলাব পৰা নাই। উচৰ-চুবুলীয়াৰ লগত ভাল সম্বন্ধ, বিহুৱে-সংক্ৰান্তি অথবা বিভিন্ন উৎসৱ-প্ৰাৱন একেলগে উদযাপন কৰাটো অঞ্চটোৰ বাসিন্দা সকলৰ নিয়ম। চুবুৰিটোৰ শেষৰ ফালে ৰাইেজ মিলি এটা নামঘৰ স্থাপন কৰিছে। ঠাইখনত অসমৰ প্ৰায় সকলো ঠাইৰে মানুহ আছে। উজনীৰ পৰা নামনিলৈ। নেহাহঁতৰ দেউতাকৰ আচল ঘৰ উজনিৰ ফালে। চাকৰি সুত্ৰে নগৰখনলৈ আহিছিল আৰু এই ঠাইকণত মাতি লৈ ঘৰ-বাৰী কৰি ইয়াৰে স্থায়ী বাসিন্দা হৈ পৰিল। তেনেকৈয়ে নলবাৰীৰ অজিত ডেকা, শিৱসাগৰৰ অতনু গগৈ অথবা উকিল যাদৱ শইকীয়া পৰিয়ালটো ধেমাজীৰ পৰা আহি এই অঞ্চলৰ স্থায়ী বাসিন্দা হৈ পৰিল। নেহা হঁতৰ এই চুবুৰীটোত সকলো মানুহ বৰ মিলা-প্ৰীতিৰে বাস কৰে। বিপদে-আপদে কোনেও কাকো লগ এৰা নিদিয়ে।
গতিকে, যান্ত্ৰীকতাৰ এই আধুনীক নগৰৰ উপকুণ্ঠত অৱস্থিত এই অঞ্চলটোৰ এটা সুকীয়া পৰিচয় হৈ উঠিছে। যোৱা বছৰৰ পৰা অঞ্চলটোৰ যুৱক সকলে এটা বিহু দল উলিয়াইছে। আজিৰ দিনৰ দৰে মঞ্চ বিহুৰ বাবে অথবা প্ৰতিযোগীতাৰ বাবে নহয়। অসমীয়াৰ হিয়াৰ আমঠু বিহুত অঞ্চলটোৰ প্ৰতিঘৰ মানুহৰ ঘৰত যাতে পৰমপৰাগত ভাৱে হুচৰি মাৰিব পাৰে। গতিকে অঞ্চলটোৰ অকল যুৱক সকলেৰে নহয় বুঢ়া-মেঠা সকলেৱে তাত যুগ দিছে। হয়তো অতিতৰ দিন বিলাক তেওঁলোকেও ৰূমন্থন কৰিব বিছাৰিছে।
তেনে এটা বসন্তৰ মতলিয়া কৰা আবেলিতে নেহাই প্ৰথম দেহাক লগ পাইছিল। মাকৰ লগত তেনে এটা মতলিয়া আবেলিত দেহাই তাৰ দেড় বছৰিয়া কণমানী হাতখনেৰে মাকৰ হাতৰ আঙুলিত ধৰি বাইলেণ্ডটোত থুনুক-থানাককৈ খুজ কাঢ়ি ফুৰিছিল। শকত-আৱত, ধক-ধককৈ গাখিৰৰ দৰে বগা, মুখত তল ফালে আৰু উপৰ ফালে দুটামান দাঁত আৰু মুৰত একোছা কেকুৰা ছুলী। সাংঘাটিক ধৰণে মৰম লগা এটা শিশু। যি কোনো মানুহেই তাক দেখিলে মুহত পৰিব। তাতে নেহাই সৰু লৰা-ছোৱালী বহুত ভাল পাই। সেইদিনা নেহা এনেই আগফালৰ গেটখনৰ উচৰত ৰৈ আছিল। ধুনীয়া আবেলিটোৰ ধুনীয়া পৰিৱেশটো তাই আপোন মনে উপভোগ কৰাত লাগিছিল। নেহা তেতিয়া ভৰ-যৌৱনা এজনী গাভৰু। উচ্চতৰ মাধ্য়মিকৰ পৰিক্ষাত সুখ্যাতিৰ উত্তীৰ্ণ কৰি তাই চহৰৰ বিখ্যাত কলেজখনত নাম লগাইছিল। ১৯তা বসন্ত গৰকা, ভৰ-যৌৱনা নেহাৰ দেহত তেতিয়া বলিয়া ফাগুনৰ মলয়া বতাহৰ উত্তেজনা। দেহটো তাইৰ বহুত কমনীয়। বেছি উখ নহয়। লাহি শৰীৰ, সদ্য যৌনৱ প্ৰাপ্ত উঠন বুকু। গাৰ ৰং একেবাৰে ধকধকীয়া বগা নহয় যদিও আৰ্কষনীয় তাইৰ গাৰ ৰং। নিজকে সজাই ৰাখি প্ৰত্যক গাভৰু ছোৱালীয়ে ভাল পাই। এই ক্ষেত্ৰত নেহাও পিছ পৰি থকা বিধৰ নহয়। তায়ো নিজকে সজাই-পৰাই ৰাখি ভাল পাই। নেহাৰ সৰ্বাটোতকৈ আৰ্কষনীয় অংগই হৈছে তাইৰ চকুযোৰ। ভগৱানে তাইৰ চকুযোৰ বৰ সজতনে ৰছিলে। পদুমৰ পাহী হেন তাই ধুনীয়া বৈ পৰা চকুযোৰে সদায় হাঁহি থাকে। কলেজৰ সৰ্বাটোতকৈ ধুনীয়া ছোৱালীজনী তাই নহয় যদিও কলেজখনৰ ১০ জনী ধুনীয়া ছোৱালীৰ ভিতৰত তায়ো এজনী। কিমান লৰাই তাইৰ প্ৰেম পাবলৈ আতুৰ হৈ আছে তাৰ থিক নাই। তাই যেতিয়া অষ্টমমান শ্ৰেণীত পঢ়ি আছিল তেতিয়াই প্ৰথম প্ৰেম নিবেদন পাইছিল। কলেজ আহি পোৱাৰ পাছত প্ৰতি সপ্তাহতে কমেও দুজনে তাইক প্ৰেম নিবেদন কৰেই। যদিও তাই ভৰ-যৌৱনৰ সমুদ্ৰত উতি-ভাঁহি ফুৰিছে…. কাৰোবাৰ প্ৰেমৰ স্পৰ্শ পাবলৈ বলিয়া হৈ আছে তথাপিও তাই আজি প্ৰয্যন্ত কাৰো প্ৰেম নিবেদন গ্ৰহণ কৰা নাই। কিবা এটা নোপোৱাৰ, কিবা এটা বিছাৰি তাইৰ কোমল হৃদয়খনে হাহাকাৰ কৰি ফুৰে। তাইক প্ৰেম নিবেদন কৰা প্ৰতিজন পুৰুষৰ মাজত তাই তাইৰ সপোনৰ পুৰুষজন বিছাৰি ফুৰে… কিন্তু আজি লৈকে তাই চঞ্চল চকুযোৰে বিচাৰি ফুৰা সেই পুৰুষজনক তাই কতো দেখা পোৱা নাই। গতিকে তাইৰ প্ৰেম এতিয়াও তাইৰ মনৰ মাজত, অন্তৰৰ মাজতে সীমাবদ্ধ হৈ আছে।
দিন বিলাক এনেকৈ যাবলৈ ধৰিলে। যৌৱনৰ এনে বিলাক দিনতে তাই কলেজলৈ যোৱাৰ পৰা বহু কিছু নতুন কথা আৰু বস্তুৰ লগত চিনাকী হল। তাইৰ লগৰ ছোৱালীৰ পৰা যৌৱনৰ খেলৰ লগত তাই চিনাকী হল। কেনেকৈ পুৰুষৰ আলিংগনত ছোৱালী বিলাকে সুখ অনুভৱ কৰে। পুৰুষৰ লিংগই কেনেকৈ যোনী ভেদ কৰি ছোৱালীৰ কামনা-বাসনা পুৰণ কৰে। এনে কিছুমান নিষিদ্ধ কথাৰ লগত সেই সময়ত নেহাৰ পৰিচয় হৈছিল। এনে বিলাক নিষিদ্ধ কাথাৰে তাইৰ সমগ্ৰ দেহত এক বুজাব নোবাৰা, নতুন শিহৰণৰ সৃষ্টি কৰিছিল। সই শিহৰণৰ অনুভৱ তাইৰ ভাল লাগিছিল যাদিও সেই সময়ত তাই সেয়া কিহৰ শিহৰণ বা উঠি অহা এই শিহৰণক কেনেকৈ শান্ত কৰিব লাগে তাৰ উপৰত একো ধাৰণা নাছিল। ঠিক তেনেকুৱা এটা দিনতে তাইৰ লগৰ ছোৱালী এজনীয়ে তাৰইৰ হাতত তুলি দিছিল এখন নিষিদ্ধ গল্পৰ কিতাপ। (সেই সময়ত Android ফোনৰ বা ইণ্টাৰনেটৰ প্ৰচলন নাছিল।) ৰাতি বিছনাত শুইলৈ যেতিয়া তাই কিতাপখনৰ পৃষ্ঠাত চকু ফুৰালে। নিষিদ্ধ কিতাপৰ পৃষ্ঠাই-পৃষ্ঠাই লিখা নিষিদ্ধ অভিচাৰৰ সময় আৰু বৰ্ণণা বিলাকৰ মাজত তাই লাহে লাহে সোমাই পৰিল। তাই হৈ পৰিল কিতাপৰ গল্পত বৰ্ণনা কৰা নায়িকাজনী। কিতাপখনত মুথ ৫ টা গল্প আছিল। প্ৰমিক-প্ৰেমিকাৰ গল্প, দেৱৰেক-নবৌয়েকৰ গল্প ইত্যাদি। কিন্তু তাৰ মাজতে থকা এটা গল্পই তাইক পাগল কৰি তুলিছিল। সেইটো গল্পত এগৰাকী পূৰ্ণ যৌৱনা ছোৱালীৰ অভিষাৰ চলিছিল তাইতকৈ বহু সৰু লৰা এটাৰ লগত…। কেনেকৈ তাই সেই সৰু লৰাটোৰ কথা ভাবি ভাবি কামাতুৰ হৈ পৰিছিল আৰু কেনেকৈ ৰাতি নিজৰ আঙুলিৰ সহায়ত নিজৰ যোনী মন্থন কৰি নিজক শান্ত কৰিছিল এই বিলাক বৰ ধুনীয়াকৈ গল্পটোত বৰ্ণণা কৰা আছিল। নেহাৰ বাবে এই সকলো বিলাক নতুন আছিল। যদিও তাইৰ লগৰ ছোৱালী বিলাকে কেতিয়াবা আঙুলি মৰা কথা কৈছিল তাই সিমান গুৰুত্ব দিয়া নাছিল অথবা সিহঁতক কেনেকৈ আঙুলি মাৰে বা এয়ানো কি হয় ইত্যাদি কথা বিলাক সুধা নাছিল কাৰণ তেনেকুৱা কথা সুধিবলৈ তাইৰ লাজ লাগিছিল। আজি কিন্তু গল্পটোত ইমান ধুনীয়াকৈ আঙুলি মৰা কথা লিখা আছিল যে সেয়া পঢ়ি তাইৰ দেহত অক অনামি শিশৰণ যাগি উঠিছিল। এখন হাতে কিতাপখন ধৰি তাই বিছনাত উপৰমুৱাকৈ শুই পঢ়ি আছিল। আৰু তাই কব নুৱাৰাকৈ তাই ইখন হাত লাহে লাহে তাই পেণ্টিৰ ভিতৰলৈ সোমাই গৈছিল। পাতলকৈ গজা নুম খিনিৰ মাজত থকা তাইৰ কুমলীয়া যোনীখন তাই হাতৰ মধ্যমা আঙুলিৰ চুই দিছিল…… উউউউউউউউউউ মা……….। তাই জিকাৰ খাই উঠিছিল….। যেন এডাল নগ্ন বিজুলিৰ তাৰ তাইৰ যোনীত কোনোবাই লগাই দিছিল…। গোটেই যোনীখন চপচপিয়াকৈ ভিজি উঠিছিল..। যোনীৰ পৰা যৌৱন ৰসৰ ধাৰ বৈ আহিছিল..। তাই লাহে লাহে আঙুলিৰে যোনীখন ঘঁহিবলৈ ধৰিলে আৰু ভঙ্গাকুৰটো লাহে লাহে মোহাৰি দিলে…। ভঙ্গাকুৰটো মোহাৰি দিলে তাইৰ দেহত বৈ থকা বিজুলীৰ বেগটো আৰু বাঢ়ি যায়। তেনেদৰে সেই নিষিদ্ধ কিতাপত পঢ়িয়ে তাই জীৱনৰ প্ৰথম যৌন সুখ ললে আৰু শিকি পেলালে যে কেনেকৈ নিজেই নিজক শান্ত কৰিব পাৰি।
লাহে লাহে আঙুলি মৰাটো তাইৰ এটা দৈনদিন কাৰ্য হৈ পৰিছিল। ৰাতি বিছনাত পৰা পাছত তাই সদায় আঙুলি মাৰি নিজকে শান্ত কৰিছিল। আৰু ঠিক তেনে এটা দিনতে দেহাৰ লগত তাইৰ চিনাকি হৈছিল। মাকৰ হাতত ধৰি বাইলেণ্ডটোত খুজ কাঢ়ি ফুৰা দেহা সেইদিনা নেহাহঁতৰ গেটৰ উচৰত আহি ৰৈ গৈছিল…। গেটখনৰ ইটো পাৰে নেহাক দেখি সি নেহালৈ ছাইছিল আৰু তাৰ কণমানী হাতখন নেহাৰ ফালে আগবঢ়াই দি ফুটা-নুফুটা মাতেৰে নেহাক মাতিছিল…। তাৰ ইমান মৰম লগা মুখখন দেখি নেহাও ৰৈ থাকিব নোৱাৰি গেটখন খুলি তাৰ কাষ পাইছিলগৈ মাকৰ হাতৰ পৰা লৈ তাক নেহাই কোলাত তুলি লৈছিল..। ইমান মৰম লগা….। সেইদিনাই নেহাৰ লগত দেহাৰ মাকৰ আৰু দেহাৰ ঘৰখনৰ লগত চিনাকিও হৈছিল..। মৰম লগা ডেৰ বছৰিয়া দেহাক নেহাই বহুতপৰ কুলাত লৈ আছিল। সিও তাৰ কণমানী হাত দুখনে নেহাৰ গাল, মুখ, চকু ইত্যাদি চুই চাইছিল..। নেহাই তাৰ থুপুকা গল দুখন চুমাৰে উপচাই পেলাইছিল…। সেয়াই আচিল দেহাৰ লগত নেহাৰ প্ৰথম চিনাকী…। লাহে-লাহে দেহা আৰু নেহাৰ মাজত এটা সম্পৰ্ক গঢ়ি উঠিছিল..। প্ৰতিদিনা আবেলি সময়ত দেহাই মাকৰ লগত খুজ কাঢ়িবলৈ আহি নেহাক গেটত লগ কৰিছিল..। তাৰ কণমানী মাটতোৱে নেহাক মাতিছিল..। মাকে তাক নেহাক পেহী বুলি কবলৈ শিকাইছিল..। সিয়ো তাৰ ফুটা-নুফুটা মাতেৰে নেহাক পেহী বুলি মাতিছিল। নেহাই সৰু লৰা-ছোৱালীক বহুত ভাল পাইছিল আৰু সেই বাবেই দেহাৰ লগত নেহাৰ এটা সৰ্ম্পক গঢ়ি উঠিছিল। প্ৰতিদিনে আবেলি সময়ত দেহাই নেহাৰ উচৰলৈ আহিব বিছাৰিছিল। নেহাইও সদায় দেহাৰ বাবে পদুলি মুৰত ৰৈ থাকিবলৈ লৈছিল। দেহাক একোলা লবলৈ নাপালে নেহাৰ যেন আবেলি বিলাক সৰ্ম্পূণ হৈ নুঠিছিল। দেহায়ো সদায় আহি নেহাৰ কোলাত উঠি তাৰ ডেৰ বছৰীয়া কণমানী হাত দুখনে নেহাৰ চকু মুখ বিলাক চুই-চুই তাৰ মৰম যাছিচিল। সেই সময়তে দেহাৰ মুখত তল ফালে দুটা দাঁত উলাইছিল। সৰু লৰা-ছোৱালীৰ প্ৰথম দাঁত উলালে খুব কুটকুটাই বুলে। যিহকে-তিহকে কামুৰিব বিছাৰি ফুৰে। দেহায়ো মাজে মাজে নেহাৰ নাক-গাল-ওঁঠ আদিত কাঁমুৰি দিছিল। বেজিৰ দৰে জোঙা দাঁত দুটাই কামুৰিলে অলপ হলেও দুখ পাই তথাপিও নেহাই কাহানিও আপত্তি কৰা নাছিল। তাৰ বিপৰিতে তাই নিজে দেহাক কামুৰিবলৈ উছতাইছিল..। সদায় নেহাই দেহাক তাইৰ ওঁঠত এবাৰ হলেও কামুৰিবলৈ দিছিল। দেহাৰ কামুৰত নেহাই কি তৃপ্তি পাইছিল সেয়া চাগে নেহাই নিজেও নাজানিছিল। আৰু সদায় দেহাই নেহাৰ ওঁঠযোৰ কামুৰাৰ পাছত নেহাই তাৰ মুখৰ গাখীৰ-গাখীৰ গোন্ধাই থকা কণমানি ওঁঠযোৰ চুপি দিছিল..। তেনে কৰি নেহাই মনত বন্য তৃপ্তি পাইছিল। এই কণমানি ডেৰ বছৰীয়া লৰাটোৰ প্ৰতি নেহা ইমান কিয় আৰ্কশীত হৈছিল তাৰ উত্তৰ নেহাৰ উচৰত নাছিল।
এদিন সন্ধিয়া তেনেকৈ দেহাক কোলাত লৈ থাকোতে হঠাৎ দেহাই তাৰ কণমানি হাতখনেৰে নেহাৰ উঠন বুকুৰ পিয়াহ গিতা তিপি দিছিল। যদিও নেহাই পিন্ধি থকা টি-চাৰ্টতোৰ উপৰতে দেহাই নেহাৰ পিয়াহগীতা তিপি দিছিল তথাপিও দেহাৰ সেই স্পৰ্শই নেহাক ভিতৰলৈকে জোকাৰি পেলালে। তাইৰ বুকুৰ স্পন্দন বাঢ়ি গল আৰু তাইৰ উশাহ বিলাক ঘন হৈ আহিল..। দেহাই নেহাৰ সদ্য যৌৱনপ্ৰাপ্ত উঠন পিয়াহগীতা এবাৰ তিপিয়ে নেৰিলে.. বৰংচ বাৰে বাৰে তিপিবলৈ ধৰিলে। মাজে মাজে কাপোৰৰ উপৰতে দেহাই নেহাৰ টানহৈ অহা নিপ্পুল গীতা মোহাৰী দিবলৈ ধৰিলে..। মাকৰ গাখীৰ খাই থকা দেহাই চাগে পেহীয়েকৰ গাতো পীয়াহগীতা দেখি গাখীৰ খোৱালৈ মন কৰিছিল। সি বাৰে বাৰে নেহাৰ টি-চাৰ্টতো অঁতৰাবলৈ চেষ্টা কৰিবলৈ ধৰিলে..।
- পেহী দুদু.. দে… দুদু দে…
দেহাই তাৰ ঠুনুক-ঠানাককৈ ফুটা মাতেৰে নেহাক দুদুগীতা উলিয়াই দিবলৈ কবলৈ ধৰিলে। যদিও দেহাৰ এই স্পৰ্শই নেহাক ইতিমধ্যে পাগলী কৰি তুলিছিল তথাপিও তাই বহুত চেষ্টা কৰি ধৰি ৰাখিছিল। পগলা যৌৱনে তাইক বাৰে বাৰে পিয়াহগীতা দেহাক উলিয়াই দিবলৈ কলে কিন্তু তাইৰ বিবেকে তাইক বাধা দিবলৈ ধৰিলে। তাইৰ বিৱেকে তাইক বাৰে বাৰে কবলৈ ধৰিলে — কি কৰিবলৈ লৈছ নেহা..। পাগল হৈছ নেকি..। সি দেৱশিশু.. মাত্ৰ ডেৰ বছৰ হৈছে.. এনেকুৱা পাপ কাম নকৰিবি নেহা..। আকৌ তাইৰ যৌৱনে পাগল কৰা মনটোৱে কবলৈ ধৰিল — কোনে গম পাব.. কৰি দে…। শিশু হলেও সি পুৰুষ… চা সি চুই দিওতেই তোৰ কি অৱস্থা হৈছে..। একো নহয় দুদুগীতা উলিয়াই দি দে তাক চুপিবলৈ..।
মন আৰু বিবেকৰ এই অদৃশ্য যুদ্ধত নেহাৰ দেহ ঘামি উঠিল..। তাই কি কৰিব.. কি নকৰিব থিৰাং কৰিব নোৱাৰা হল। কিন্তু নেহাৰ যিটো বয়স সেই বয়সত যে তাইৰ বিবেকেই পৰাজিত হব সেয়া খাটাং। এটা সময়ত তাই আৰু ৰৈ থাকিব নোৱাৰিলে। তাই মনৰ ভিতৰতে কিবা এটা থিৰাং কৰি দেহাক বুকুত সাৱতি ধৰিলে আৰু ঘৰৰ ভিতৰলৈ যাবলৈ উদ্দত হল।
- নেহা শুনা না…।
ঠিক তেনেত পাছফালৰ পৰা কাৰোবাৰ মাত শুনি নেহা থমকি ৰল। পাছফালে ঘূৰি চালে দেহাৰ মাক। দেহাৰ মাকক দেখি নেহাই সহজ হবলৈ যত্ন কৰিলে। মুখত ফুটি উঠা কামনাৰ ভাব বিলাক তাই সামান্য কৰিবলৈ পাৰে মানে যত্ন কৰিলে।
- অ… বৌ কওক..।
- দেহাক অকনমান তোমাৰ লগতে ৰাখিবা নে। আজি মানে নামঘৰৰ মিটিংখনৰ কথা পাহৰিছিলোৱে জানা…। মই তাৰ পৰাই আহোগৈ..। তোমাৰ মা চাগে গলৈ..।
- অ.. বৌ মা অথনিতে গল। দেউতাও সেই হুচৰিৰ আখৰাৰ ফালেই ওলাই গল..। আৰু ই… দুষ্ট পেহীয়েকৰ লগত নাথাকি কত যাব..। ইহহহ সি এনে মিটিং মাৰিব পৰা হোৱাটো….।
- হা হা হা….। এইটো লোৱা তাৰ দুবদানীতো…। মই অলপ আগত তাক গাখীৰ খোৱায়ে আনিছো.. তথাপিও ভোক লাগিলে দুবদানীত থকা লেক্টজেনখিনী খোৱাই দিবা..।
- অকে… ঠিক আছে বৌ…। আপুনি চিন্তা নকৰিব..।
দেহাক আগতেও মাকে নেহাৰ কাষত এৰি যায়। কেতিয়াবা মেডিকেল, কেতিয়াবা ডাক্টৰৰ ওচৰলৈ, কেতিয়াবা মহিলা সমিতিৰ কিবা মিটিং থাকিলে প্ৰায়ে দেহাক নেহাৰ ওচৰতে থৈ যায়। নেহায়ো ভালে পায়… সিয়ো নেহাক কাষত পালে মাক-দেউতাক চবকে পাহৰে..। আজিও সেই বাবে বৌয়ে মিটিংলৈ যাবলৈ থকা বাবে দেহাক আকৌ নেহাৰ কাষতে এৰি গল। অলপ অলপকৈ সন্ধিয়া নামিছিল বাবে নেহাই বাহিৰৰ আৰু ঘৰৰ ভিতৰৰ লাইট বিলাক জলাই.. দেহাক কোলাত লৈ নিজৰ ৰূমলে আগবাঢ়ি গল..। দেহা তেতিয়াও নেহাৰ ডাঙৰ-ডাঙৰ পিহায়গীতা তিপি আছিল আৰু টি-চাৰ্টতোৰ পৰা তাইৰ পিয়াহগীতা উলিয়াবলৈ চেষ্টা কৰি আচিল..। মাজতে এবাৰ দেহাই তাৰ অকণমানি হাত এখন তাইৰ টি-চাৰ্টতোৰ ডিঙিৰ ফালেদি ভিতৰলৈ সোমোৱাই নেহাৰ বাওঁ ফালৰ পিয়াহতোৰ নিপ্পুলটো খামুচি ধৰিলে…. যদিও ডেৰ বছৰিয়া দেহাৰ হাতখন সৰু আছিল কিন্তু তাৰ সেই কণমানী হাতখনেৰে সেইবাৰ নেহাৰ ভৰ যৌৱনা কিছু সৰু নিপ্পুলটো বেছ জোৰে খামুচি ধৰিলে। অলপ বিষৰ লগতে এটা পগলা সিহৰণ নেহাৰ দেহাৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গল।
- আহহহহ… দুষ্ট…. ইমান জোৰে ধৰে নেকি.. ৰহ তোক আজি দিম নহয় খাবলৈ…।
- দুদু.. দুদু.. দিয়া…
দেহায়ো তাৰ কণমানী মাতেৰে নেহাৰ পিয়াহগীতা বিচাৰিবলৈ ধৰিলে..।
- দিম.. অ দহাতো… আজি তই চিয়ৰ পেহিয়েৰৰ দুদু খাবি… উমমমমমাহহহ…।
মৰমতে নেহাই দেহাৰ.. কোমল ওঁঠয়োৰতে চুমা খাই দিলে..। নেহাও আৰু ৰৈ থাকিব নোৱাৰিলে..। তাই এখন হাতত লৈ থকা দেহাৰ দুবদানী বটলতো টেবুলখনত থৈ কাষতে থকা তাইৰ বিচনাখনত দেহাক কোলাত লৈ বহি পৰিল আৰু.. পিন্ধি থকা টি-সাৰ্টতো উপৰলৈ ডাঙি তাইৰ ভৰ যৌৱনা পিহায়গীতা উলিয়াই দিলে…। তাইৰ বগা পিয়াহগীতা টান হৈ পৰিছে। যদিও তাইৰ নিপ্পুলগীতা সৰু কিন্তু এতিয়া উত্তেজনাৰ ভৰ পৰি সেইগীতা টান আৰু ঠিয় হৈ পৰিছে। দেহাই এবাৰ তাইৰ পিয়াহগীতা চালে আৰু অলপো সময় নষ্ট নকৰি তাইৰ বাওঁ ফালৰ পিয়াহতো তাৰ দুয়োখন কণমানী হাতেৰে খামুচি ধৰি আগত টান হৈ থকা নিপ্পুলতো মুখত লৈ চুপিবলৈ ধৰিলে…।
- আহহহহহহহহ….. ইমান সুখ…. চুপি দে দেহা… পেহীৰ দুদুগীতা চুপি দে… আহহহহহহহ.. বহুত সুখ…
উত্তেজনাৰ ভৰত নেহাৰ চকুদুইতা মুদ খাই গল.. তাই চকু মুদি দেহাই তাইৰ পীয়াহ চুপি থকাৰ আনন্দ লবলৈ ধৰিলে। দেহাই কি হৈছে একো বুজি পোৱা নাছিল। সি মাত্ৰ তাৰ মাকৰ পিয়াহ কেইটা চুপা দি নেহাৰ পিয়াহ গীতাৰ উপৰত থকা নিপ্পুলটো মুখত লৈ চুপিবলৈ ধৰিলে। এবাৰ এটা পিয়াহৰ নিপ্পুল চুপে যদি এবাৰ আনটো পিয়াহৰ নিপ্পুলটো চুপি দিবলৈ ধৰিলে। নেহা ইপিনে উত্তেজনাত পাগলী হৈ যাবলৈ ধৰিলে। তাই উশাহ বিলাক ঘণ হৈ আহিল আৰু তাইৰ কপালত বিন্দু-বিন্দু ঘামৰ কণিকা জিলিকি উঠিল। সেই সময়ত নেহা এই পৃথিৱীত নাছিল। উত্তেজনা আৰু যৌৱনৰ পৰম সুখ পাবলৈ তাই অধিৰ হৈ পৰিছিল। তাই পিন্ধি থকা স্কাৰ্তটো কঁকালৰ লৈকে দাঙি লৈছিল। ধকধকীয়া বগা আৰু নিমজ তাইৰ উৰু কেইটা প্ৰকট হৈ পৰিছিল। পিন্ধি থকা পেণ্টিতো তাই একে আজোৰে খুলি পেলাইছিল আৰু চকু কেইটা মুদি কণমানী দেহাক বুকুৰ মাজত হেঁচি ধৰিচিল.. আৰু লগে লগে তাই নিজৰ মুখৰ পৰা নিজৰ বাওঁ হাতখনত এহোপামান থু লৈ নিজৰ বুচত লেপি দিলে। আৰু লগে-লগে দেহাক তাইৰ পিয়াহ গীতা চুপুৱাই চুপুৱাই নিজৰ বাওঁ হাতখনৰ মধ্যমা আঙুলিটো তাইৰে মুখৰ থু লাগি পিছল হৈ থকা বুছ খনত ঘহিঁবলৈ ধৰিলে। টাইত আৰু ভাৰজীন বুছখনৰ পাহীগিতাৰ মাজত তাই নিজৰ বাওঁ হাতৰ মধ্যমা আঙুলিতোৰে ঘঁহি-ঘঁহি উত্তেজনাত পাগল হবলৈ ধৰিলে। তাইৰ আঙুলিৰ পৰশ লাগি তাইৰ বুছখনেও লাহে লাহে কাম ৰস এৰিবলৈ ধৰিলে।
যদিও দেহাই তাইৰ পূৰ্ণ যৌৱনা পিয়াহ কেইটা চুপি আছিল.. কিন্তু এটা সময়ত তাইৰ পিয়াহৰ পৰা একো নোলোৱা দেখি সি লাহে লাহে পিয়াহ গীতা চুপিবলৈ এৰি দিবলৈ ধৰিলে। নেহাই কথাটো প্ৰথেম মন কৰা নাছিল যদিও অলপ পাছত কথাটো বুজি তাই চটফটাবলৈ ধৰিলে..। হঠাৎ তাইৰ মুৰত এটা দুষ্ট বুদ্ধিয়ে খেলা কৰি গল। এবাৰত তাই নিজৰ গীদাখনত সঞ্চালন কৰি থকা তাইৰ বাওঁ হাতৰ মধ্যমা আঙুলিটোত গীদাৰ এসোপামান ৰস তুলি আনিলে আৰু নিজৰ সোঁ ফালৰ পিয়াহটোৰ নিপ্পলটোত লেপি দিলে.. আৰু আকৌ দেহাই কণমানী গুলপীয়া ওঁঠযোৰ তাইৰ নিপ্পলটো লগাই দিলে..। এইবাৰ দেহাই.. একেবাৰতে তাইৰ নিপ্পলটো মুখতলৈ চুপিবলৈ লাগিল..। তাইৰ গীদাৰ ৰস লাগি থকা নিপ্পলটো দেহাই কিবা এটা পোৱাৰ বাবে জুৰ-জুৰকৈ চুপিবলৈ লাগিলে…।
- আহহহ.. তই ইমান সৰু হৈয়ো গীদাৰ ৰস কি বুজি পোৱা হলি নে… আহহহহ.. গীদাৰ ৰস লাগি থকা বাবে পিয়াহটো আৰু চুপিবলৈ লৈছ…। আহহহ.. খা.. কেলা ইমান সৰুতেই বুছৰ ৰস খাবলৈ পাইছ তই… কিমান দেকা লৰাই এই ৰস খাবলৈ পাগল হৈ থাকে আৰু তই ইমান সৰুতেই সেই অমৃতৰ সোৱাদ লবলৈ পাইছ… কিমান ভাগ্য তোৰ..।আহহহহহহ খা.. পেহীয়েৰৰ গীদাৰ ৰস তোক সদায় খুৱাম কেলা….। সদায় আহি মোৰ স্কাৰ্টৰ ভিতৰত সোমাই মোৰ বুছৰ ফেদা খাবি কেলা…. আহহহহ..।
কথাকেইটা কৈ কৈ নেহা ৰৈ থাকিব নোৱাৰিলে.. আকৌ তল ফালে বাওঁ হাতখন নি তাই নিজৰ যোনীত আঙুলি মাৰিবলৈ লাগিল। আৰু এবাৰত যোনীৰ পৰা আঙুলিটো উলিয়াই আনি একেবাৰতে তাই কোলাত লৈ থকা দেহাৰ মুখত ভৰাই দিলে। দেহাইও চাগে এতিয়া লৈকে যোনীৰ ৰসৰ সোৱাদ কি গম পাই গৈছে। তাই যেতিয়াই তাইৰ গীদাৰ ৰস লাগি থকা আঙুলিটো তাৰ মুখত ভৰাই দিয়ে সিও মাকৰ নিপ্পুল মুখত লৈ চুপাৰ দৰে তাইৰ আঙুলিটো চুপি তাইৰ গোটেই বুচৰ ৰস খাই থব ধৰিলে। কণমানী লৰাটোৰ এনে কাণ্ডই নেহাৰ কামাগ্নী আৰু জ্বালাই তুলিলে..। তাই আৰু খৰকৈ নিজৰ গীদাত আঙুলি মাৰিবলৈ ধৰিলে।
- আহ.. দেহা.. তই এইটো বয়সতে মোক পাগল কৰি দিছ..। আহ.. তই ডাঙৰ হলে মই তোক সকলো সিকাম..। তয়ে ডাঙৰ হৈ মোক চুদনৰ সুখ দিবি আহহহ. দেহা.. মই মৰি যাম এতিয়া…. আহহহহ চুপি দে মোৰ আঙুলিটো… পেহিয়েৰৰ বুছৰ পৰা উেলাৱা ফেদা-ৰস এতিয়াৰ পৰাই খা..। আহহহহ মৰিলো মই..।
আঙুলি মাৰি থাকোতেই নেহাৰ সমগ্ৰ দেহা কঁপিবলৈ ধৰিলে..। তাই চকু মুদ খাই পৰিল আৰু ভৰিগীতা জঠৰ হৈ আহিবলৈ ধৰিলে.. কিবা এটা যেন তাইৰ পেটৰ পৰা তাইৰ যোনীৰ বাটেৰে উলাই আহিবলৈ উত্তাৱল হৈ পৰিল। তায়ো গম পালে যে তাইৰ ওলাব হৈছে..।
হঠাৎ তাই নিজে গম নোৱাপাকৈ এটা কাম কৰি পেলালে..। তাই কোলাত লৈ থকা দেহাৰ মুখখন হঠাৎ নিজৰ যোনীৰ উচৰলৈ নি তাৰ কণামনী মুখখন নিজৰ যোনীত হেঁচি ধৰিলে..। কণমানী দেহাই একো বুজিব নোৱাৰিলে। কিন্তু অথনিৰে পৰা সি সোৱাদ লৈ থকা পানী বিলাক ইমান বেছিকৈ পাই তাৰ কণমানী জিভাখনে নেহাৰ যৌৱনৰ পানীৰে ভেচভেচীয়া হৈ থকা যোনীখন চেলেকি দিলে..। নেহাৰ বাবে সেইয়া যতেষ্ট আছিল.. তাই আৰু ৰৈ থাকিব নোৱাৰী তাইৰ যৌৱনৰ পানী এৰি দিলে। বাৰীষাৰ ধল ভংগা দি তাইৰ কোমল যোনীৰে নেহাৰ যৌৱনৰ ৰস হৰ-হৰাই বৈ আহিল আৰু সন্মুখতে থকা দেহাৰ কণমানী মুখ ভৰি পৰিল। নেহাই দেহাটো বাৰে বাৰে জিকাৰ খাবলৈ ধৰিলে। এবাৰত তাই নিজৰ কঁকালটো লৰাই নীজৰ যোনীখন কণমানী দেহাৰ সমগ্ৰ মুখমণ্ডলত ঘঁহি দিলে। তাইৰ কামাতুৰা যোনীখেন আৰু পানী এৰিবলৈ ধৰিলে আৰু কণমানী দেহাৰ সমগ্ৰ মুখমণ্ডল আৰু তাৰ গা নেহাৰ গীদাৰ পানিৰে তিয়াই পেলালে….।
- আহহহহহ.. খা কেলা.. ইমান সৰুতে তই মোৰ গীদাৰ ৰস খাবলৈ পাইছ… আজিৰ পৰা সদায় খোৱাম। যেতিয়া ডাঙৰ হবি তেতিয়া নিজে আহি মোৰ মেখেলাৰ তলত সোমাই লবিহি আৰু মোৰ এই বুছখন চেলেকি-চেলেকি গীদাৰ পানী খাবিহি…..। আহহহ… খা.. পেহিয়েৰৰ বুছৰ পানীৰে আজি তোক গা ধুৱাই দিছো..। আজিৰ পৰা যেতিয়াই সুবিধা পাওঁ তোক পেহীয়েৰে মৰেমেৰে বুছৰ পানী খুৱাব… আহহহহহ.. কেলা এই বাচ্ছাটোক বুছৰ পানী খোৱাই যে ইমান ভাল লাগিব ভবাই নাছিলো…। আহহহ সদায় খুৱাব লাগিব ইয়াক মোৰ বুছৰ ফেদা….।
কৈ কৈ নেহাই দেহাৰ কণমাণী মুখখন নিজৰ গীদাত ঘঁহাই থাকিল..। দেহায়ো কিবা নতুন বস্তু খাবলৈ পাই তপালি মাৰি নেহাৰ গীদাৰ পানী যিমান পাৰে খালে…। তাৰ কণমানী গালে-মুখে গোটেই নেহাৰ গীদাৰ ৰস..। এটা সময়ত নেহাৰ কামনা শান্ত হল..। উশাহ বিলাক স্বাভাৱীক হৈ আহিল। তাই লাহেকৈ দেহাক ওপৰলৈ তুলি আনিলে। দেহাৰ সমগ্ৰ মুখমণ্ডল তেতীয়া তাইৰ যৌৱনৰ কেছা ৰসেৰে তিতি আছিল। তাই মিচিকীয়া হাঁহি এটা মাৰি বিছনাত কাষতে থৈ দিয়া পেণ্টীতোৱে দেহাৰ তিতি থকা মুখ খন ভালকৈ মুছি দিলে..। দেহাই তেতিয়াও তাৰ কণমানী ওঁঠ দুটা জিভাখনেৰে চেলেকি আছিল..। হয়তো নেহাৰ যোনীৰ ৰসৰ সোৱাদ সি ভাল পাইছিল। নেহাই এইবাৰ তাক আকৌ বুকুৰ মাজত সাৱতী লৈ লাহে লাহে ৰূমৰ পৰা বাহিৰৰ বাৰান্দালৈ ওলাই আহিল। দেহাৰ মাক আহিবৰ হল….।
(উক্ত কাহিনীটো নেহাই আমাক কোৱাৰ পাছত আমাৰ গাটো জুই লাগি গৈছিল। আমি কেইবাজনীয়েও পাছত নেহাৰ ঘৰলৈ গৈ দেহাক লগ কৰিছো..। দেহাৰ লগত কোনে কি কৰিছিলো সেয়া পাছত কেতিয়াবা লিখিম। এয়াই অনুৰোধ — এই কাহিনীৰ আচল যাৰ লগত ঘটিছিল তাই যদি এই কাহিনী পঢ়ে তেতিয়াহলে মোক যেন ই-মেইল কৰে। লগতে পাঠক বৃন্দলৈ অনুৰোধ কাহিনী পঢ়ি কেনেকুৱা পালে মোক ই-মেইল কৰি যাতে জনাই। আজিলৈ আহো আকৌ লগ পাম এটি নতুন কাহিনীৰ পৃষ্ঠাত— মৰমেৰে পৰী…।)